“Ataa İnsani Yardımlaşma Derneği olarak, sosyal ve hayır işlerinin ulaşabileceği olumlu etkiye inanıyoruz. Bu blog sayfası, vizyonumuzu ve hikayeleri, fikirleri ve deneyimleri paylaşma taahhüdümüzü yansıtmaktadır; bu da cömertlik ve topluluklarımızdaki olumlu etkiye teşvik eden unsurlardır.
Bu platform aracılığıyla, sizi yolculuğumuzu keşfetmeye ve girişimlerimizle programlarımızı tanımaya davet ediyoruz. Burada, destek ve bağışlarınızdan faydalanan bireylerin başarı hikayelerini, istatistiksel raporları ve gerçek yaşam öykülerini bulacaksınız.
Sosyal tartışmalara katılım ve farkındalığı artırma, misyonumuzun ayrılmaz bir parçası olarak kabul ediyoruz. Umuyoruz ki bu blog, herkesi iyilik yapmaya ve olumlu değişikliklere katkıda bulunmaya teşvik eden bir ilham kaynağı olur.”
Yusuf’un hikayesinde sadece bir ceket var. Evlerini terk etmek zorunda kalan diğer çocuklar,bu bilinmez yolculuğa çıktıklarında yanlarına onlara arkadaşlık edecek oyuncaklarını veya bir hatırası bulunan
Eski lambasına bir zarar gelmemesi için yolculuk boyunca onu kucağında taşıdı. Lamba rahmetli babasının ona hediyesiydi. Bugüne kadar koruyabildiği tek aile yadigarıydı. Ebu
Saba hızlıca anı defterini ve şemsiyesini çantasına koydu. Odasına son kez baktı, kapısını kilitledi ve anahtarını da yanına alarak evden çıktı. Saba 10 yaşında,
Aralık 2019’da Güney #İdlib’te bulunan köyünü terk etmek zorunda kalan 7 yaşındaki Ahmet yanına sadece okul çantasını ve bazı oyuncaklarını alabildi. Ahmet, annesi ve
…Muhammed’in annesi ve ailesine kalan tek şey bu eşyalar Muhammed’in annesi ve ailesi defalarca göç etmek zorunda kaldı. Son göçleri 2019 yılı yaz sonlarında Türkiye-Suriye
Aliye evini terk etmek zorunda kaldığında yanına sadece oyuncak kedisi Lulu’yu aldı. Aliye 4 yaşında. Uçak seslerinden çok korkuyor ve bu sebeple her gün ağlıyor.
